Verlies

~Voor S. Sterkte & liefs.~


'Mama is overleden', zegt haar SMS-je. Kort, maar duidelijk. Datzelaar staat als aan de grond genageld. Hij kent haar al heel lang. Nog uit hun studententijd. Ziet haar nog een paar keer per jaar. Altijd gezellig.

Het berichtje neemt hem mee terug naar iedereen die hij zelf verloren is. Opa's en oma's. Vrienden. Johan, 35 nog maar en longkanker. Binnen twee weken was het gebeurd. Pa. Het gedoe, het geregel. De kaartjes. De bloemen. En daarna de stilte. De eindeloze stroom formulieren, waar je niet op zit te wachten. De telefoontjes, die steeds minder worden. Terwijl de pijn blijft.

'Sterkte', SMSt hij terug. 'Bel maar als je wilt'. Hij  meent het. Wat moet je anders. Er zijn als het nodig is, dat is het belangrijkste. Hij heeft laatst ergens gelezen dat mensen de pijn van anderen soms harder voelen dan hun eigen pijn.

Datzelaar zet de radio aan. Een liedje van Brel. Maar dan in het Nederlands. Mooi, vindt Datzelaar. En helemaal waar.