Sinds Tineke wegging heeft Datzelaar veel nieuwe mensen leren kennen. En vrienden gemaakt. Meestal wordt hij daar blij van. Maar soms verdrietig. Dan is hij bang om ze weer kwijt te raken. Een beetje zoals toen Eline geboren werd. De angst om haar te verliezen verlamde hem.
Vreemd eigenlijk, denkt Datzelaar. Het is altijd een patroontje. Eerst ken je iemand niet. En mis je die persoon dus ook niet. Dan ontmoet je iemand. Herkenning. Blijdschap. En dan angst. Dat de vriendschap niet meer beantwoord wordt. Of vertrouwen beschaamd wordt.
Laatst zag Datzelaar twee filmpjes. Van een Tibetaanse monnik. Die zei wel iets interessants. Over vertrouwen. Dat vriendschap niet gaat over over je hele hart aan iemand geven. Omdat je dan iets terug wilt kijgen. En dat dat altijd tegenvalt. De monnik zei dat je juist plaats moet maken voor anderen in je eigen hart. En of ze daar gebruik van maken is niet jouw keuze.
Op internet las hij een mooi stukje. Je loopt allemaal je eigen pad. Soms vallen ze een stukje samen en loop je een stukje samen op. Bij iedere afslag kunnen er mensen bijkomen of afgaan. Dat weet je niet van tevoren.
Misschien moet hij zijn patroontje wel veranderen, besluit Datzelaar. Niets verwachten. Loslaten is makkelijk als je niets vasthoudt, tenslotte. Hij zucht en zet een muziekje aan. Dean Brody. Die weet het ook.
Vreemd eigenlijk, denkt Datzelaar. Het is altijd een patroontje. Eerst ken je iemand niet. En mis je die persoon dus ook niet. Dan ontmoet je iemand. Herkenning. Blijdschap. En dan angst. Dat de vriendschap niet meer beantwoord wordt. Of vertrouwen beschaamd wordt.
Laatst zag Datzelaar twee filmpjes. Van een Tibetaanse monnik. Die zei wel iets interessants. Over vertrouwen. Dat vriendschap niet gaat over over je hele hart aan iemand geven. Omdat je dan iets terug wilt kijgen. En dat dat altijd tegenvalt. De monnik zei dat je juist plaats moet maken voor anderen in je eigen hart. En of ze daar gebruik van maken is niet jouw keuze.
Op internet las hij een mooi stukje. Je loopt allemaal je eigen pad. Soms vallen ze een stukje samen en loop je een stukje samen op. Bij iedere afslag kunnen er mensen bijkomen of afgaan. Dat weet je niet van tevoren.
Misschien moet hij zijn patroontje wel veranderen, besluit Datzelaar. Niets verwachten. Loslaten is makkelijk als je niets vasthoudt, tenslotte. Hij zucht en zet een muziekje aan. Dean Brody. Die weet het ook.
Herman Hesse laat ook zien dat ie het weet in narziss en goldmund.
BeantwoordenVerwijderenGroet reona
...zware kost... ik ben eerlijk gezegd niet zo'n lezer... ;-)
BeantwoordenVerwijderen