woensdag 27 april 2011

Broodje kaas

Eén plak is genoeg, zucht Datzelaar. Wel een beetje karig, vindt de verkoopster. Hij staat er nu ruim  acht minuten. Voor een broodje kaas en een kop koffie. Niet dat het druk is, maar de bestelling is ingewikkeld.

Broodjes kaas kennen ze hier niet. Wél de Chef's Special ('Laat u verassen!!!', zegt de menukaart. Later als ik dood ben, denkt Datzelaar), de uitsmijter 'Italia' ('Met Zongedroogde Tomaten en Pesto!') en de Pistoletto 'Gezond' ('Prosciutto, Rucola, Oude of Belegen Kaas, Zonnepitten en Sojadressing').

Die laatste dus maar. Met oude kaas. Zonder onzin. Kost zes euro vijftig, maar dan heb je wel een broodje kaas, denkt Datzelaar. Het bestellen van zijn koffie was al even ingewikkeld. Keuze uit vijftien soorten bonen, drie soorten malingen en vier formaten.

Als hij eindelijk zit vraagt Datzelaar zich af waarom het altijd meer moet zijn. Alsof het dan lekkerder is. Meestal niet zelfs. Hij denkt terug aan toen hij klein was. Het cafetaria op de hoek. Vergeelde ramen en sigarettenrook. Het kleine automatiekje met broodjes ham, kaas, halfom, ei en soms een kroket. En koffie uit een kan.

Wat was het leven toen simpel, denkt Datzelaar. En mooi. Hij neemt een slok van zijn koffie. Die is koud.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Bedankt voor je reactie!