Zo ga ik ook leven, besluit Datzelaar, terwijl hij de boodschappen neerzet. Normaal doet hij die op zaterdag, maar daar was nu geen tijd voor. Hij kijkt op zijn horloge. Nog maar een kwartier. Klusje voor Twan. Snel zijn dus. Te laat is te laat, bij Twan. Twee tassen op de grond. Dan is het portiek vol. De derde tas zet Datzelaar op de trapleuning.
Dit weekend was hij bij Rob en Doeschka. Hij kent ze niet zo goed, maar het is er altijd gezellig. Vroeger vond hij ze maar vaag. Doen alles mindful. Bewust. En dus tergend langzaam. Maar na een dag zit je ook in dat ritme. Je wordt moet wel. Dan wordt het relaxed. Die biologische kruidenthee went vast wel. En wierook hoeft natuurlijk niet.
De bel gaat. Datzelaar draait zich geïrriteerd om. 'Ja, wat nou weer?', roept hij. Alsjeblieft, nou even geen gedoe. Hij is toch al te laat.
Voor de deur van zijn onderburen spatten twintig eieren, twee flessen cola en een pak vruchtenyoghurt uit elkaar. De tas op de trapleuning is verdwenen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor je reactie!