maandag 7 mei 2012

Boek

Een boek dus, denkt Datzelaar. Hij kijkt vertwijfeld naar het lege vel papier in de typemachine. Speciaal gekocht voor deze gelegenheid. Niet het vel papier natuurlijk, maar de machine. Als je dan schrijver wordt, moet het ook echt zijn. Dus met typemachine, pijp, pijptabak en port. Het liefst in een tuinhuis, zoals Roald Dahl, maar dat past niet op zijn balkon. Aan de keukentafel dus maar.

Hij loopt al langer met het idee. Laatst hoorde hij ergens dat je binnen 48 uur actie moet ondernemen op serieuze ideeën. Anders stopt je onderbewustzijn ze in het laatje 'leuk voor later'. Zie ze daar nog maar eens uit te krijgen. Dat laatje zit inmiddels boordevol en klemvast. Goeie naam voor een wijnlokaal, grinnikt Datzelaar. 'Boordevol en Klemvast'.

Een boek is toch iets heel anders dan een reclametekst, bedenkt hij. Of poëzie. Niet aan denken, allemaal ontwijkend gedrag. Angst voor de leegte. Creatieangst. Writer's block. Nu al. Hij herkent het nog wel uit zijn opleiding. Iedere eerste letter kan fout zijn. Met frisse tegenzin kijkt hij naar de typemachine. Stof kleeft aan de hamertjes.

Aarzelend heft hij één vinger op. Hoe zat dat ook weer met tabs. Positionering in het midden. Waarom heeft hij het zichzelf zo moeilijk gemaakt? Een typemachine is onvergeeflijk. Een fout is niet te herstellen. Niet onzichtbaar, althans. Doorzetten, fluistert hij. 'P' -een droge tik. Zo. Actie. Het laatje is vermeden. 'roloog', typt hij erachter.

Altijd mooi, een boek met een proloog. En een epiloog natuurlijk. En daartussenin een boek, maar dat is bijzaak. Eerst de proloog maar schrijven. En koffie, vooral dat.

zondag 6 mei 2012

Moeten

Lekker, denkt Datzelaar. Gewoon doen waar je zin in hebt. Geen verwachtingen, geen verplichtingen. Toch is hij er niet zo goed in. Het eindigt meestal rond bedtijd in een lijstje. Van dingen waar hij zin in gehad zou hebben vandaag. Dingen die hij niet gedaan heeft. Te druk met nietsdoen.

Als anderen hem op zo'n moment vertellen wat hij zou moeten doen, doet hij helemáál niets meer. Zoals het afgelopen jaar. Mensen met verwachtingen van hem. Gebaseerd op wat eigenlijk? Hij grinnikt. Hoe meer men moet, des te minder men doet. Mooi voor op een tegeltje. En toch hebben ze gelijk, denkt hij. Misschien maar eens wat meer discipline opbrengen. Vaker iets doen wat van hem verwacht wordt. Als hij daar zin in heeft. Of het nut van inziet. Wie weet. Ooit.

Datzelaar kijkt uit het raam. Maar eens bedenken wat hij vandaag gaat doen. Eigenlijk nergens zin in. Hij schenkt koffie in en gaapt.