Als Datzelaar zijn biertje op heeft zoekt hij naar een vuilnisbak. Tevergeefs. Hij had ook eigenlijk niet anders verwacht. Het is tenslotte bevrijdingsdag. Best gezellig, trouwens. Leuke muziek, gezellige mensen en ook nog mooi weer. Toch bekruipt hem altijd een gevoel van schaamte op zulke dagen. Vanwege de rommel.
De bergen troep aan het eind van de dag. Nederland onder een halve meter bekertjes. Niemand die zich er druk om maakt. Of zich er verantwoordelijk voor voelt. De Telegraaf die in chocoladeletters kopt dat de schoonmaakploegen dit jaar wel dríe dagen nodig hebben gehad om alles weer op te ruimen. Het klinkt bijna trots.
Hij kan daar niet tegen. Wordt er een beetje verdrietig van. De prijs van het feestje is dus drie dagen schoonmaken. Zooi. Rommel. Als iedereen zijn eigen bekertje gewoon weggooit is er niet één schoonmaakploeg nodig. Op wintersport heeft hij dat ook. Rommel op de piste. Hij raapt het altijd op. Het zal vast niet de wereld redden, maar alle beetjes helpen, tenslotte.
Datzelaar stopt het bekertje in zijn broekzak. En nog drie, die hij van de grond opraapt. Die gooit hij thuis wel weg. Naast hem braakt iemand. Naast een vuilnisbak. Vol.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor je reactie!