Management

Interessant artikel. Vindt Datzelaar. Hij vraag zichzelf vaak af hoe dit goed kan blijven gaan? De ene helft van Nederland die de andere helft adviseert. En daar dikke rekeningen voor uitschrijft. Hij leeft er zelf ook van. Maar bij de gratie waarvan? Besluiteloosheid? Zou niet best zijn. Onkunde? Nog erger. Eigenlijk is capaciteitsgebrek de enige goede reden, vindt Dazelaar. Handjes tekort en dus inhuren. En waar komt dat geld eigenlijk vandaan? Rondpompen van centjes, daar komt het op neer.

Net als de schrijver gelooft Datzelaar er niet zo erg meer in. De 'Kenniseconomie'. 'Studeren, goed voor je toekomst'. Zelf heeft hij altijd ook wat gedáán. Niet alleen verteld hoe het moest, maar ook meegewerkt. Toen Datzelaar vijftien jaar was zeiden zijn ouders dat hij vanaf nu maar moest gaan werken voor geld. Krantenwijken, fabriekswerk. Studie zelf betaald. Dat motiveert. Zelf iets afmaken, dat geeft ook voldoening. Iets maken, dat levert meerwaarde op. En dus geld. Een boer. Of een timmerman.

Hij vraagt zich af of hij uniek is. Veel collega's klagen over 'de markt'. 'Het gaat niet meer zo goed'. 'Er zijn geen adviesklussen meer'. Natuurlijk merkt Datzelaar ook dat het moeilijker is. Maar onmogelijk? Dat vast niet.

Proactief handelen, zelf verantwoordelijkheid nemen en dingen oplossen voor zijn klanten, dat is wat Datzelaar het liefste doet. En als het niet goed uitpakt wordt hij er graag op afgerekend. Had hij het maar beter moeten doen.

Maar goed, de praktijk is soms ook anders, denkt Datzelaar. Hij neemt een kop koffie en gaat aan het werk. Een beleidsnota, vandaag. Opschrijven hoe anderen het moeten doen.