Datzelaar snapt het niet. Hoe het komt dat hij zich beter gaat voelen als hij accepteert dat het slecht gaat. Omgekeerd werkt het niet zo. Als hij accepteert dat het goed gaat voelt hij zich niet slechter. Pas als hij blij wordt omdat het goed gaat, gaat het slechter. Toch bang om dat blije gevoel weer te verliezen. Wonderlijk, vindt Datzelaar.
Ergens is er altijd wel rust. Op de achtergrond. Maar soms niet. Dan wordt Datzelaars wereldje kleiner, zijn perceptie. Bekijkt hij de wereld vanuit kikkerperspectief. En soms lukt het om er bovenuit te stijgen. Als een vogel. In Zen gaat het over Big Mind en Small Mind. Big Mind, de natuurlijke staat van je geest. Altijd rustig, altijd kalm. En Small Mind, geconditioneerd. Door ervaring en opvoeding. De ene keer blij, de andere keer verdrietig.
Small Mind is nogal een schreeuwerd, denkt Datzelaar. Terugschreeuwen helpt niet, dan wordt het alleen maar ruzie. Als je Small Mind laat gaan wordt hij vanzelf wel weer stil. Eigenlijk wel ironisch, vindt Datzelaar. Hoe groter de gedachte, des te Smaller de Mind.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor je reactie!