Datzelaar is een beetje neerslachtig. Het is 4 mei. Dodenherdenking. Hij is er niet gek op. Vlaggen halfstok. Somber gedoe. Parades. Ingewikkeld doen over mensen die er niet meer zijn. De oorspronkelijke gedachte vindt hij wel sympathiek. Even stilstaan bij hen die hun leven gegeven hebben voor onze vrijheid. Naïef misschien, destijds, als je ziet wat er van die vrijheid geworden is.
Een maatschappij waar reclame de baas is. Waarin je aanzien bepaald wordt door je auto. Of je huis. Of je spijkerbroek. In elkaar gezet door Filipijnse kinderen. Een maatschappij die je raar aankijkt als je gewoon 'hallo' zegt. Alsof je iemand net uitgescholden hebt. Waarin elkaar helpen een uitzondering is. Datzelaar vraagt zich af of Operation Overlord -met de wijsheid van nu- ook zou zijn uitgevoerd. De bevrijding van Europa die schijnbaar niemand zich herinnert.
Datzelaar vraagt zich ook af wat de doden er eigenlijk nog aan hebben. Hij denkt liever aan de levenden. Of ze het nou nodig hebben of niet. Maar goed. 'Leven is sterven', zei een wijs man. Misschien is het dus wel hetzelfde, sombert Datzelaar verder. Op naar bevrijdingsdag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor je reactie!