'Ik wil iets anders', zegt de man voor hem. 'Ja, weet je, ik weet het gewoon niet. Waar ik heen ga. Als ik terugkijk denk ik, wat heb ik nou eigenlijk bereikt? Is dit het dan? Ik mis zingeving in mijn leven'. Zijn ogen staan op treurig. Grijze kringen eronder. Hangende mondhoeken. En schouders. Oh nee, alweer één, denkt Datzelaar. Hij heeft er even geen zin in.
Hij kent het gevoel wel. Herkent is misschien een beter woord. En heel veel van zijn vrienden ongetwijfeld ook. Allemaal op zoek. Een heel leeftijdscohort. Naar zichzelf. Naar een doel. Een andere baan. Een andere auto, een ander huis, een andere vrouw, andere kinderen. Bijzonder, denkt Datzelaar. En alles is goed, als het maar anders is.
Maar als je dan vraagt wát dan hun doel is, weten ze het niet. Wat ze willen bereiken. Alleen maar dat ze weg willen van waar ze nu zijn. Ze zijn stuk voor stuk gevormd door hun ouders. Die wél keihard moesten werken voor hun geld. Die hun kinderen vertelden: 'Ga studeren, goed voor je toekomst'. En allemaal gingen ze. Niet uit passie maar vanwege de droom van een ander. En die toekomst heeft hen nu ingehaald.
Datzelaar heeft er zelf wel vrede mee. Het is vrij simpel, denkt hij. Dit is hier. Nu is nu. En waar je staat is het resultaat van je vroegere beslissingen. En dat is alles. Niks meer, niks minder. Het is wat het is.
Datzelaar kijkt hem aan. 'Ik wil ook iets anders dan dit', zegt hij. 'Ga je mee bier drinken? Lijkt me buitengewoon zingevend voor vandaag'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor je reactie!