Missie

'Nou, schrijf dát dan op!', zegt Twan. 'Maak toch niet altijd alles zo ingewikkeld'. Hij zucht diep en pakt nog een biertje. 'Ja, hoor eens, Datzelaar. Je wilt een concept. Een mening. Presence. Identiteit. Mijn hulp daarbij. Voor meer opdrachten, meer geld, meer geluk. Ik help je graag. Maar ik begin het na zes uur wel een beetje zat te worden. Denk eens wat positiever, man! Dóe het gewoon! Je kunt het toch altijd weer veranderen? Waar hebben we het nou helemaal over. Een wébsite, meer niet!'.

Datzelaar kijkt hem triest aan. Hij weet niet waar hij moet beginnen. Twan heeft gelijk. Maar hoe leg je uit dat het 'gewoon dóen' niet in je aard zit? Dat soms dingen moeten rijpen. Omdat het nog niet goed voelt. Omdat een stemmetje diep van binnen altijd zegt dat het nog nét niet goed genoeg is. Of omdat je gewoon niet durft, wat dat dan ook is. Bang om uitgelachen te worden, misschien? Of dat mensen het misschien stom vinden. Of niet begrijpen... 

Maar ja, het is waar. Het is wél wat hij wil. 'Ik hoor je verdikkeme niets anders zeggen dan dit', zegt Twan. 'Als je dat écht wilt, kom er dan voor uit, lafaard'. Lachend geeft hij Datzelaar een por in zijn zij. Datzelaar grinnikt. 

Aarzelend pakt hij de laptop. Hij zucht diep. Nu niet meer twijfelen. 'Gewoon dóen', mompelt hij tegen zichzelf. Dan begint hij te tikken: 

'Ik ben Datzelaar. Ik wil de wereld ELKE DAG een stukje MOOIER maken.' 

Twan slaat hem op zijn schouder. 'Hèhè, ouwe reus. Was dát nou zo moeilijk?', lacht hij. Datzelaar lacht verlegen en neemt een slok van zijn bier. 'Goed', zegt Twan. 'En hoe precies doe je dat? Je klanten moeten het natuurlijk wél begrijpen'. 

Datzelaar zucht. Het kon vandaag weleens laat gaan worden...