Jurk

Datzelaar gromt. Gelukkig bijna thuis. De airco van zijn oude BMW doet het al maanden niet meer. Repareren was niet nodig, zei hij twee weken terug tegen Twan. Het is hier toch nooit mooi weer, tenslotte. Vandaag bewijst het tegendeel. 33 graden wijst de temperatuurmeter aan. Jammer dat die niet ook stuk is, denkt Datzelaar onwillekeurig. Morgen wordt het nog heter.

Zwetend stapt hij uit. Zijn overhemd is al half open, alsof dat helpt. Als een plakkerige tweede huid hangt het tegen zijn lichaam aan. Al puffend kan hij het kortgejurkte zomermeisje nog net ontwijken. 'Kijk uit, viespeuk', sist ze hem toe. 'Jaja, sorry', bromt Datzelaar terug. Vrouwen hebben het maar makkelijk, denkt hij jaloers. Jurkjes van dunne stof, laag uitgesneden, licht, in alle kleuren, lekker luchtig en nooit te warm.

Het is al laat in de middag als hij gewekt wordt door de bel. Als de beller blijft aanhouden slentert hij met frisse tegenzin naar de voordeur en trekt die open. Daar kijkt hij in het verbouwereerde gezicht van Tineke. Achter haar staat Twan. 'Ik was mijn telefoon vergeten, en Twan wilde me wel even la...', snauwt ze bits, maar halverwege stokt haar adem. 'Maar ik zie dat je te druk bent met je nieuwe hobby. Ik kom morgen wel terug. Kom Twan, we gaan.' Eerst snapt Datzelaar het niet. Te slaperig nog. Tot hij naar beneden kijkt. Dit komt nooit meer goed, schiet door zijn hoofd...

In gedachten herbeleeft hij de dag.

Uit de auto onder de douche gestapt. Daar knapte hij wat op. Met het zweet eraf voelde hij zich al een stuk frisser. De koude kraan deed de rest. Toch bleef de gedachte aan koele zomerjurkjes door zijn hoofd spelen. Hij weet niet waarom, maar al die jaren heeft hij het jurkje dat hij ooit voor Tineke kocht bewaard. Hij vond hem prachtig. Zij vond het gelijk al een vod. Misschien dat hij er daarom zo aan gehecht is. Ze was toen nog een stuk dikker dan nu.

Een rare gedachte bekroop hem. Zou hij... Ach, waarom ook niet. Hij had verder toch geen afspraken meer. Voorzichtig haalde hij de jurk onder het plastic vandaan en liet hem over zijn hoofd glijden. De rits aan de achterkant sloot niet helemaal, maar het was wel heerlijk koel. Datzelaar genoot.

Toen een koud biertje. En nog één. Zo bracht hij de rest van de dag door. Tot de bel ging.

Terwijl Datzelaar de deur sluit ziet hij nog net hoe Twan zijn duim opsteekt. 'Sexy hoor, Datz!', zeggen zijn lippen. Geluidloos. Datzelaar kan wel door de grond zakken.